5 years of waiting

Saturday, September 13, 2008

flight PR 103

umuwi si Tita ng Pilipinas. ang bilis ng mga pangyayari. friday to. friday ung flight nya, 10:35pm

(10:35pm, nung nkaboard din kmi ni cj sa flight nmin)

TAE

tae talaga. sobrang nagkaron ako ng feeling ng "inggit". sobra. pero control.. wooooohhhooooo....

okay.
kaya umuwi si Tita, kasi namatay ung dad nya *condolence*. Namatay ung dad nya, Wed morning dito sa USA, 3:20AM. at bglang nagpapatingin si Tita skin ng ticket papuntang Pilipinas, nakita ko mga $1,300+. Next day, nagtaka kami ni CJ, may ticket na agad si Tita, tpos tnanong nmin kung saan sya nkabili, sa kaibigan daw nya, nagttrabaho sa isang agency. (c'mon agency, help ME!) At nabili yung ticket ng less than $1,200 ata. so mas mura prin sa friend ni Tita na nagttrabaho nga ksi sa agency (c'mon agency, gusto ko na umuwi!)

nung nsa LAX (airport) na kami, SSSSOOOOOBBBBRRRRRAAAAANNNNGGGGG daming PILIPINO!!! gs2 ko na nga ipagkasya ung sarili ko sa mga bagahe nila eh! nagawa ko na un dati, sa isang maleta, pero ngyon, bka ndi ko na kaya, ksi bumigat(tumaba) ako. 130lbs na ako mga gago! so yun, tpos, may nakita ako, COUPLE. PAUWI ng Pilipinas, punyeta sarap murahin eh. Nung time na yun, nagtinginan kami ni CJ hanggang ngiti nlng kaming dalawa, NGITI sa inggit. hahahaha!! grabe. sobrang, naramdaman ko ung pressure.

Naimagine ko na "pauwi" na ako. Yung happiness na makakauwi na ako, makakasama ko na ung mga taong napalayo ako. gusto ko na silang makasama. sobra. hay grabe. i miss you people of the philippines!! except government officials. mga tae sila.

Oh well. kailangan magtrabaho!!! kailangan maghirap para makauwi!! wooohooo! bawal magmura!! yehey!!!


ay e2 pa pala. gusto ko lng ishare, sobrang natouch lng ako sa sinabi ng dad ko skin

"kaya ikaw, kapag gusto mo nang umuwi sa girlfriend mo, dito lang kita ihahatid. by that time kaya mo na mag-isa. onting tiis lang macky"

tae. nung nasabi pa lang nya ung "girlfriend", napa-WOW nlng ung pakiramdam ko eh. gs2 ko magkrump. haha. tae. sobrang naiiyak na ako. pero pinigilan ko. kaharap ko si dad eh, pati si Tita, pati si CJ, pati ung mga Pilipinong mukhang pauwi. tae sila.

*dear, gigiling giling nlang
ako dito para mabilis ang
kita. easy ticket! haha! deh
biro lng my dear. smile!*

i love you :)

1 comment:

Anonymous said...

Gusto ko nang umuwi kay Jef.